Chirurgia plastyczna

Termin „chirurgia plastyczna” pochodzi od greckiego słowa plasticos, oznaczającego „modelowanie, kształtowanie” i został po raz pierwszy zastosowany przez Pierr a Joseph Desaulta  w 1798 roku dla określenia specjalności zajmującej się modelowaniem tkanek. Stosowany sporadycznie przez chirurgów w XIX wieku został rozpropagowany przez Johna Staig a Davisa w 1919 roku w publikacji „Plastic surgery – its principles and practice”. Zakres działania chirurgii plastycznej obejmuje korekcje zniekształceń oraz odtwarzanie struktur anatomicznych i przywracanie czynności narządów uszkodzonych przez uraz, proces chorobowy lub wadę wrodzoną. Działem chirurgii plastycznej jest chirurgia kosmetyczna, która zajmuje się korygowaniem kształtu oraz usuwaniem oznak starzenia.

Chirurgia plastyczna wywodzi się z chirurgii ogólnej, a jej początków można doszukiwać się już w VII wieku p.n.e. Za twórcę nowoczesnej chirurgii plastycznej jako samodzielnej dyscypliny zabiegowej uważa się Nowozelandczyka sir Harolda Gilliesa. Swoje olbrzymie doświadczenie zdobył – między innymi- organizując oddziały zabiegowe w szpitalach wojskowych, funkcjonujących w czasie obu wojen światowych. Druga połowa XX wieku przyniosła olbrzymi postęp w naukach technicznych i biologicznych. Rozwój jednych dziedzin wiedzy wpływał stymulująco na inne. Za wynik takiego oddziaływania można uznać między innymi powstanie mikrochirurgii czy rozwój nowoczesnej chirurgii twarzowo-czaszkowej.